sað kulaðým çýnladý bu sabah
sen mi anýyorsun
kuþlarda bir telaþ bir panik
yoksa geliyor musun
az önce yetiþemediðim telefon
ya da postacýnýn unuttuðu mektup
senden biliyorum
aylardýr duvarlarý dinliyorum
hiç biri anlam veremiyor
bu sebepsiz gidiþe...
olsun...
döneceksin ya
yollarýný beklemek güzel
çayý hep iki kiþilik demlemek
perdenin arkasýnda bütün gün
çaya yetiþeceðin aný hayal etmek...
üzüldüðümü sanýyor komþular
söz de unutmuþsun beni
onlar nereden bilsinler
böyle bir aþklarý oldu mu hiç
ben unutabildim mi bunca zaman
yerine baþkasýný koyabildim mi ki
sen beni unutasýn da
baþka yar bulasýn...
ütülü gömleklerin dolapta
koy kapýnýn önüne dediler, güldüm
geldiðinde yenilerini mi aldýracaksýnýz bana
bilmiyorlar iþte
sen yorgun ve mahcup
çaldýðýnda kapýyý
sanki akþam olmuþ gibi
iþten dönmüþ gibi
uzatýp terliklerini
hoþgeldin diyeceðim
hoþgeldin yuvana...