Evim

Ahþap ev; camlarýndan kýzýl biberler sarkan!
Arsýz gökdelenlerle çevrilmiþ önün, arkan!
Kefensiz bir cenaze, çýrýlçýplak, ortada...
Garanti yok sen gibi faniye sigortada!
Eskiden ne güzeldin; evdin, köþktün, yalýydýn!
Madden kaç para eder, sen bir remz olmalýydýn!
Bir köþende annanem, dalgýn Kuran okurdu;
Ve karþýsýnda annem, sessiz gergef dokurdu.
Semaverde huzuru besteleyen bir þarký;
Asma saatte týk týk zamanýn hazin çarký...
Çam kokulu tahtalar, gýcýr gýcýr silinmiþ;
Sular cömert, "temizlik imandandýr" bilinmiþ...
Komþuya hatýr soran sýra sýra terlikler.
Ölçülü uzaklýkta, yakýn beraberlikler...
Seni yiyip bitiren, kýrk katlý ejder oldu;
Komþuluk, mana ve ruh, ne varsa heder oldu;
Bir yeni nesil geldi, üstüste binenlerden;
Göðe çýkayým derken boþluða inenlerden...
Seninle sarmaþ dolaþ, kökten bozuldu denge;
Vuran kimse kalmadý bu davayý mihenge...
Þimdi git, mahkemede hesap ver, iki büklüm;
Cezan, susuz, ekmeksiz, olduðun yerde ölüm!..
Evim, evim, vah evim, gönül bucaðý evim!
Tadým, rengim, ýþýðým, anne kucaðý evim!

1982
Sosyal Medyada Paylaşın: