Çile
Gaiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boþluðu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...
Pencereye koþtum: Kýzýl kýyamet!
Dediklerin çýktý, ihtiyar bacý!
Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcý
Ateþten zehrini tattým bu okun,
Bir anda kül etti can elmasýmý.
Sanki burnum, deðdi burnuna (yok)un,
Kustum, öz aðzýmdan kafatasýmý
Bir bardak su gibi çalkandý dünya;
Söndü istikamet, yýkýldý boþluk.
Al sana hakikat, al sana rüya!
Ýþte akýllýlýk, iþte sarhoþluk!
Ensemin örsünde bir demir balyoz,
Kapandým yataða son çare diye.
Bir kanlý þafakta, bana çil horoz,
Yepyeni bir dünya etti hediye
Bu nasýl bir dünya, hikayesi zor;
Mekâný bir satýh, zamaný vehim.
Bütün bir kainat muþamba dekor,
Bütün bir insanlýk yalana teslim.
Nesin sen, hakikat olsan da çekil!
Yetiþ körlük, yetiþ, takma gözde cam!
Otursun yerine bende her þekil;
Vataným, sevgilim, dostum ve hocam!
..........
..........
..........
..........
Aylarca gezindim, yýkýk ve þaþkýn,
Benliðim bir kazan ve aklým kepçe,
Deliler köyünden bir menzil aþkýn,
Her fikir içimde bir çift kelepçe.
Niçin küçülüyor eþya uzakta?
Gözsüz görüyorum rüyada, nasýl?
Zamanýn raksý ne bir yuvarlakta?
Sonum varmýþ, onu öðrensem asýl?
Bir fikir ki sýcak yarada kezzap,
Bir fikir ki, beyin zarýnda sülük.
Selam sana haþmetli azap;
Yandýkça geliþen týlsýmlý kütük.
Yalvardým: Gösterin bilmeceme yol!
Ey yedinci kat gök, esrarýný aç!
Annemin duasý, düþ de perde ol!
Bir asâ kes bana, ihtiyar aðaç!
Uyku, kaatillerin bile çeþmesi;
Yorgan, Allahsýza kadar sýðýnak.
Teselli pýnarý, sabýr memesi;
Size þerbet, bana kum dolu çanak.
Bu mu, rüyalarda içtiðim cinnet,
Sýrrýný ararken patlayan gülle?
Yeþil asmalarda depreniþ, þehvet;
Karýnca sarayý, kupkuru kelle...
Akrep nokta nokta ruhumu sokmuþ,
Mevsimden mevsime girdim böylece.
Gördüm ki, ateþ de, cýmbýz da yokmuþ,
Fikir çilesinden büyük iþkence.
..........
..........
..........
..........
Evet, her þey bende bir gizli düðüm;
Ne ölüm terleri döktüm, nelerden!
Dibi yok göklerden yeter ürktüðüm,
Yetiþir çektiðim mesafelerden!
Ufuk bir tilkidir, kaçak ve kurnaz;
Yollar bir yumaktýr, uzun dolaþýk.
Her gece rüyamý yazan sihirbaz,
Tutuyor önümde bir mavi ýþýk.
Büyücü, büyücü ne bana hýncýn?
Bu kükürtlü duman, nedir inimde?
Camdan keskin, kýldan ince kýlýcýn,
Bir zehir kýymýk gibi, beynimde.
Lügat, bir isim ver bana halimden;
Herkesin bildiði dilden bir isim!
Eski esvaplarým, tutun elimden;
Aynalar söyleyin bana, ben kimim?
Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa,
Arzý boynuzunda taþýyan öküz?
Belâ mimarýnýn seçtiði arsa;
Hayattan muhacir; eþyadan öksüz?
Ben ki, toz kanatlý bir kelebeðim,
Minicik gövdeme yüklü Kafdaðý,
Bir zerreciðim ki, Arþ’a gebeyim,
Dev sancýlarýmýn budur kaynaðý!
Ne yalanlarda var, ne hakikatta,
Gözümü yumdukça gördüðüm nakýþ.
Boþuna gezmiþim, yok tabiatta,
Ýçimdeki kadar iniþ ve çýkýþ.
..........
..........
..........
..........
Gece bir hendeðe düþercesine,
Birden kucaðýna düþtüm gerçeðin.
Sanki erdim çetin bilmecesine,
Hem geçmiþ zamanýn, hem geleceðin.
Açýl susam, açýl! Açýldý kapý;
Atlas sedirinde mavera dede.
Yandý sýrça saray, ilahi yapý,
Binbir avizeyle uçsuz maddede.
Atomlarda cümbüþ, donanma, þenlik;
Ve çevre çevre nur, çevre çevre nur.
Ýçiçe mimari, içiçe benlik;
Bildim seni ey Rab, bilinmez meþhur!
Nizam köpürüyor, med vakti deniz;
Nizam köpürüyor, ta çenemde su.
Suda bir gizli yol, pýrýltýlý iz;
Suda ezel fikri, ebed duygusu.
Kaçýr beni ahenk, al beni birlik;
Artýk barýnamam gölge varlýkta.
Ver cüceye, onun olsun þairlik,
Þimdi gözüm, büyük sanatkarlýkta.
Öteler öteler, gayemin malý;
Mesafe ekinim, zaman madenim.
Gökte Samanyolu benim olmalý;
Dipsizlik gölünde, inciler benim.
Diz çök ey zorlu nefs, önümde diz çök!
Heybem hayat dolu, deste ve yumak.
Sen, bütün dallarýn birleþtiði kök;
Biricik meselem, Sonsuza varmak...
1939
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.