Çan Sesi

Odamda yanan mumu üfledi bir çan sesi.
Gözlerim halka halka gördü bu uçan sesi.
Önümden bir hýz geçti, aktý ateþten izler;
Açýldý kývrým kývrým toprak altý dehlizler.
Þimþekler yanýp söndü, þimþekler sönüp yandý;
Derindeki sarnýçta durgun sular uyandý.
Saða sola sallanýp, dan, dan, dan, çaldý çanlar,
Durmadan çaldý çanlar, durmadan çaldý çanlar,
Sular ürperdi, eþya ürperdi, tunç ürperdi;
Çanlar, kocaman çanlar, korkunç korkuç ürperdi.
Gördüm ki, adým adým, gölge gölge keþiþler.
Ebedi karanlýðýn mahzenine inmiþler...

1925
Sosyal Medyada Paylaşın: