Boş Odalar
Þu karþý evin boþ odalarýnda,
Duvarlara sinmiþ bir hayâlet var.
Elinde mum, gece ortalarýnda,
Bucak bucak gezer, birini arar.
Camlar tutuþurken, eski kafesler,
Beyaz duvarlara aksetmiþ, durur.
Daðýnýk sürüyü toplayan sesler,
Kapýya sokulup tokmaðý vurur.
Sonra iþitilir sert bir hýçkýrýk,
Basar odalarý belirsiz cinler.
Karanlýk avluda döner bir çýkrýk;
Sanýrsýn, kundakta bir çocuk inler.
Akþam, daðýlýrken yerli yerine,
Bu evin önünde ürperiyorlar.
Ýçlerinden, kendi kendilerine:
Þu karþý ev tekin deðil, diyorlar.
1925
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.