Ben

Ben, kimsesiz seyyahý, mechuller caddesinin;
Ben, yankýsýndan kaçan çoçuk, kendi sesinin.

Ben, sýrtýnda taþýyan iþlenmedik günahý;
Allah’ýn körebesi, cinlerin padiþahý.

Ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanlarýn;
Ben, tükenmez ormaný, ýsýnmaz külhanlarýn.

Ben kutup yelkenlisi, buz tutmuþ kayalarda;
Öksüzün altýn bahtý, yýldýzdan mahyalarda.

Ben baþý aðýr gelmiþ, boþlukta düþen fikir;
Benliðin dolabýnda, kör ve çilekeþ beygir.

Ben, Allah diyenlerin boyunlarýnda vebal;
Ben bugünküne mazi, yarýnkine istikbal.

Ben, ben, ben; haritada deniz görmüþ, boðulmuþ;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuþ.

Hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir; baþ dönmesi uçurum...

1939
Sosyal Medyada Paylaşın: