Aynalar Yolumu Kesti

Aynalar, bakmayýn yüzüme dik dik;
Ýþte yakalandýk, kelepçelendik!
Çýktýnýz umulmaz anda karþýma,
Baþýmýn tokmaðý indi baþýma.
Suratýmda her suç bir ayrý imza,
Benmiþim kendime en büyük ceza!
Ey dipsiz berraklýk, ulvi mahkeme!
Acý, hapsettiðin sefil gölgeme!
Nur topu günlerin kanýna girdim.
Kutsi emaneti yedim, bitirdim.
Doðmaz güneþlere baðlandý vade;
Diþlerinde, köpek nefsin, irade.
Günah, günah, hasad yerinde demet;
Merhamet, suçumdan aþkýn merhamet!
Olur mu, dünyaya indirsem kepenk:
Gözyaþý döksem, Nuh tufanýna denk?

Çýkamam, aynalar, aynalar zindan.
Bakamam, aynada, aynada vicdan;
Beni beklemeyin, o bir hevesti;
Gelemem, aynalar yolumu kesti.

1956
Sosyal Medyada Paylaşın: