Anneme Mektup

Ben bu gurbet ile düþtüm düþeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döþeli,
Bir soðuk yatakta büzülmekteyim.

Böylece bir lâhza kaldýðým zaman,
Geceyi koynuma aldýðým zaman,
Gözlerim kapanýp daldýðým zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.

Son günüm yaklaþtý görünesiye,
Kalmadý bir adým yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim.

1924
Sosyal Medyada Paylaşın: