biri var ilerde.. kumrulara yem veriyor, umurunda deðilim
üþümüþüm, hiç bir þey yememiþim içmemiþim
çok sonra dikkatli dikkatli bakýyor, ölü müyüm sað mýyým
cami meydanýnda bir bankta yapayalnýz, mutlu adamým..
sevgilisinden habersiz, onun mutlu olduðuyla avunan biriyim..
derken güneþ açýyor.. telaþlý koþuþturmalarda zavallý insanlar
sevmek sevilmekten haber almaktan, baþka dertleri var
benim gibi, bir gün onlarda geç olsa da fark edecekler
geriye bakýp aþksýz geçen ömre yanacaklar, güne þükredecekler
bir bankta sabahlayacaklar, Allah’a baþka biri için yakaracaklar
gözüm telefonda, neye mal olursa olsun.. ama o mutlu olsun
yeter ki o günkü gibi.. yüzü, gözlerinin taa içi gülsün,
insan böyle zamanda hiç týrsmýyor ölümden, acýlardan
o gülsün de, bin kere vazgeçerim ömrün geri kalanýndan
ilahi sevgilim.. canýmsýn, ömrümsün, ruhumsun, güllümsün..
bin defa çevirsem de bu defa çaldýrýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.