İKİ AHMET
Manyas’ta bir yerdedir köyümüz,
Ýþte burada baþlar öykümüz.
Ahmet adýnda iki delikanlý yaþar
Sevinçle karýþýktýr hüznümüz.
Birinin babasý muhtar,
Diðerinin ayakkabýcý
Zýt yaþamlarý vardýr
Askere gittiler, ikiside havacý.
Kýbrýs patlak vermiþti o yýllar
Vatan için savaþmaya hazýrdýlar,
Kýrkiki numaralý ayakkabý giyerlerdi
Orduya güle oynaya yazýldýlar.
Çok severdi köy halký ikisini
Yavuklularý içine gömdü sevgisini
Sabýr ve endiþeyle beklediler,
Ýkisinin de askerden dönmesini.
Savaþ bitmeden köye döndüler,
Genç yaþlarýnda hayata küstüler,
Biri sol bacaðýný, diðeri saðýný kaybetti
Köy halký hallerine kahretti.
Muhtar baba, gazi aylýðý baðladý,
Yavuklularý onlar için aðladý,
Ayakkabýcý baba, getirdi bir çift ayakkabý,
Bir çift ayakkabýya girmelerini saðladý.
Ýsmet Can
Not: Hikaye Manyas’ýn bir köyünde geçti. Biri sol, biri de sað bacaðýný kaybeden, Ahmet adýnda iki Kýbrýs gazisi arkadaþ, savaþtan dönüþlerinde hikayede ki gibi 42 numaralý ayakkabýyý bir çift ayakkabýyý paylaþtýlar. Ortak bir noktalarý daha oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.