ölüm çiçekleri acýyor yolumun kenarlarýnda her gün doðumundan batýmýna dek ansýz kederli bir musýbet bu yalnýzlýk hani sokaklarý sel basarya diz boyu su ve balçýk ömrüm bir yalnýzlýða boðuk her köþeden bakan arzulu gözlere tamahkar deðilidim hiç bir vakit
öldüremem bu yalnýzlýðý derken gökten bir yýldýz düþü verdi uzaktan otaðýma ömrümün ortasýna sýyah gözlerine dolaþan gözlerim içinde kaybolur gýder evladiyelik ecellik artýk
sislerle cevrelenmiþ ufuklarým açýlýyor ... ne daglar ne tepeler çiðnedim huzuru küçük buselerinde bulur oldum süslüyorum ömrümü seninle olanca gayretimle kara gülüm geceden daha siyahým geçmiþime inat siliyorum o siyahlarýmý en kara gözlerine tutuþuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
kuzeyyıldızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.