Sensizlik...
Güneþ kayboldu yine ufuklarýn ardýndan.
Aralandý,yalnýzlýða açýlan zindan kapýsý.
Kayboluyorum,sensizliðin kör girdabýnda.
Geçmez bir türlü karanlýkta sensizlik sancýsý.
Bedenim acý çeker,ruhum acý çeker.
Canýmý yakar,kalbimi acýtýr sensiz geceler.
Gözlerim seni arar bulamaz,iki damla yaþ akar çaresiz.
Karanlýkta haykýrsamda sesim duyulmaz,kalýrým sessiz.
Çölde olsan,kafdaðýnýn ardýnda da olsan,arar bulurum seni.
Ama elimi kolumu baðlar,zindandaki sensizliðim.
Ve o an düþerim karanlýk çukuruna hareket edemem.
Sana kavuþma hayallerimi tüketmeye çalýþýr geceler.
Sabýr zýrhý bürünmüþ umutlarýmla coþar yüreðim.
Ellerini tutmak istercesine karanlýða uzanýr ellerim.
Bir an O ceylan bakýþlý gözlerini düþünürüm.
Odam aydýnlanýr sanki o an nurlu bakýþlarýnla.
Bütün gücümü toparlarým seni düþünerek.
Dayanýrým sensizliðe gelecek mutlu günler için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.