Aslýnda bir sonbahardý bu þiirleri yazdýran hüzün zaten hep vardý bazen resimlerde bazen ise hayeldi, mutsuzluðum acý veriyordu kalbime aðlasamda faydasý yoktu sen bile care olamazsýn bu çile çekilir gibi deyildi ruhum yorgun bedenim ayakta dursada gidiyordu hala , kaldýrým taþlarýný yerinden oynatarak dönüyor çýkmaz sokaklara sitemler ederken ve sen geliyordun tam karþýmdan boðazým düðümlendi suskunluðum cesaretime izin vermiyordu konuþmak istiyordum sadece seni seviyorum diyecektimki acýlarým aklýma geldi, tekrar yürüdüm, ne olur anla beni belki bir gün söylerim çok ama çok sevdiðimi..
Þair Mehmet Demirdelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Mehmet Demirdelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.