Beni güldürecek adam, yer baþkentti çocuklarýn gözleri pýrýl pýrýl ellerinde bayraklar cumhuriyeti kuruyorlardý. Anne babalarý farklý inanýþlara sahip olabilirdi. farklý etnik kökenden de geliyor olabilirlerdi. seksendört sene önce de durum ayný deðil miydi? Kuvayi milliye bütün farklýlýklarý unutarak vatan ve bayrak için tek yürek olmak deðil miydi? biz bu sesleri Samsun’dan getirmemiþ miydik? bu sesler, bayraðýn altýnda toplanan asker sesleri senin çizgini belirlemiyor muydu? ben de ordaydým ve buraya kadar kendimi Atatürk’le özdeþleþtirilmiþ bir adamla senin rüzgarýnla getirmiþtim. Fakat anýtkabirde ziyaretçi defterine yazmýyordum. Üzerime yapýþan kara büyüyü bir daha doðmamasýya, boynunu vuruyordum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
turan_soyarslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.