Bilir misin,kaç cümleyi astým bu cümlelere baþlamadan önce? Kaç müsfette eskittim? Her birini buruþturup atarken, En az kaçýný kendime benzettim?
Bilir misin,kaç gün sustum gidiþinin ardýndan? Kaç fiske yedim yastýðýmýzdan? Her baþýmý yastýða koyduðumda, Bir gecede en az kaç asýr hazmettim?
Ne bilirsin! Benim ceplerimde istediklerinden yoktu... Ne bilirdim, Ceplerimde istiflediðim masumiyetler sana göre oktu... Canlý canlý öldürdün hepsini; Cesetlerim henüz topraða varmadan koktu... Doðum sancýlarýný kordonuna iliþtirmiþ bebekler, Senin yüzünden Dünyaya gelmekten korktu!
Senin yüzünden... Ýþte her þey bundan. Yüzünden... Ne bilirdim aynalarýn ardýndaki siyah kýsmý. Annem yalnýz öz sütüyle beslemiþti beni. Ne bilirdim tüm masumiyetimin yüzünle yüzüleceðini...
Belki þimdi, Eriyip bitmek üzere olan kibritlere Güneþ diyeceðim. Üzerime dört mevsimi yükleyip, Bir yakýmlýk kibritlerin etrafýnda dönceðim. Kime ne! En azýndan Güneþimi ben yakýp,ben söndüreceðim...
Selim Akgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.