GÖNLÜMDE YANACAK YERİM KALMADI

Bahçemde çiçekler açacak derdin,
Mevsimler tükendi açan olmadý.
Bütün hücrelerim(i) ateþe verdin,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Yâd-ý cemâlinle dil-hûn diyorlar,
Aþk vurgunudur o, yorgun diyorlar,
Leylâ’yý yitirmiþ Mecnun diyorlar,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Sensiz geçen günler bana yas artýk,
Sað gözüm, sol göze bil ki, küs artýk,
Söyleme acý söz yeter sus artýk,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Þifasýz yarayým dünden beterim,
Hicranýnla her an erir, biterim,
Dumansýz ateþle yanar tüterim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Yýllardýr yalnýzým, sýzlar yüreðim,
Yelken paramparça, kýrýk küreðim,
Semâ’da mý kaldý bilmem dileðim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Hâlime acýsýn gökte melekler,
Þu garip yýllardýr yolunu bekler,
Çýkýp gelir diye güne gün ekler,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.

Geceler çok uzun, göz uyku tutmaz,
Þiirler, þarkýlar beni avutmaz,
Ne mümkün; þu kalbim, seni unutmaz,
Gönlümde yanacak yerim kalmadý.
Gönlümün yanacak yeri kalmadý.
Sosyal Medyada Paylaşın: