Yeri ve yurdu ruh haline göç etmiþ bir çift kanat... Rengini, onu bulacak olanýn avlusuna býrakmýþ bir kuþ kalbi... Eðer gitmiþsek dönmemeye, Ayný yollarý dövmeye deðer mi? Serin bir güneþ, Sýcak bir kýþ... Hem söyle bir kuþ hiç meyveli gazoz içer mi?
Sarhoþluk... Kafasýnýn içi, kafamýzýn içi olmuþ bir gaga... Tüylerini, onu acýtacaklardan sakýnmaya ç/alýþan bir kuþ... Eðer hepimiz iyi ve kibirsizsek, Birbirimizi sevmemeye deðer mi? Belki olmamayý baba bilmek de böyle bir þey. Ama söyle, bir kuþ hiç yüksekliðe küser mi?
Sosyal Medyada Paylaşın:
cansukocaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.