HACI MUSTAFA AMCA
Ýki nisan bir gülan eskilerin hesabý,
Yaðmura hasret kalmýþ,köylülerin muradý.
Ekmek dörde bölünmüþ,yok ki baþka çaresi,
Toprak,yaðmur,gök ekin,kulakda yaðmur sesi..
Her yaprakta bir hikmet,mucizeler saklýdýr,
Çürüyüp gübre olmuþ,küfü mantarlarýndýr.
Kozalaklar dökülmüþ,tam yolun ortasýna,
Karýncalar korkarak kaçtýlar yuvasýna..
Toprak ana kucaðý,yaþamýn emniyeti,
Bitkilerin babasý,darüleman yuvasý.
Birde yaðmuru yese,yeþillikler içinde,
Köylü kadýnlar iþte,yün yýkýyor derede..
Köy çeþmesi karþýda,caminin tam yanýnda,
Bastonuna dayanmýþ,hacý Mustafa amca.
Önce güneþe baktý,sonra topraða daldý,
Uzun uzun düþündü,yetimlerim aç dedi,
Yüzünden yaþlar akdý,bastonunu salladý,
Birden bulutlar çýktý,sankide gök patladý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL GÜNDOĞDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.