ELLERİMDE GELİNCİK KOKULU MEKTUBUN

Sensiz bir sabaha daha uyandým bu gün
yine yoksun
yok

meçhullerdesin
hasretlerde...

Gelsen son bulurdu hasretim

Üzüntülerim geçerdi
bulurdum kendimi belki
çýkardým sarý odalardan...

Yüreðime bayram gelirdi belki
biterdi kül gecelerim...



Seni görebilme ihtimali ile uyanýyorum her sabah
Yüzümde tebessümler beliriyor
Açýyor içimde gelincikler her sabah
Her sabah seni görme umuduyla
Ýçimde bir dünya yaratýyorum her sabah


bir gelsen
biterdi zehir gecelerim
Sevincimden kýrlara çýkardým
yaðmurlarda ýslanýrdým deliler gibi yar...

anladým
Sensiz geçecek yine bu yaz
Yine baharlar sensiz mevsimlerim sensiz geçecek
anladým

yoksun iþte
yine yok...
uzaklardasýn
kül kokan þiirlerde...


Yokluðundan beridir
kör bakýyor her þeye gözlerim...
Duyduðum her sesi sesine benzetiyorum
Bir türlü alýþtýramadým benliðimi sensizliðine
Çýkarmaya çalýþsam da
çýkaramýyorum
olmuyor
seni bir türlü unutamýyorum


Sanki
beynim bedenime hükmedemiyor
Taþýyamýyor beni ayaklarým
Özgürlüðü elinden alýnmýþ bir kuþ misali
zincirlerimi kýramýyorum


iþte yine yoksun
yok
çiðdamlasý gözyaþlarýmdasýn

anlayacaðýn her þeyde biraz sen varsýn
Acýmda sevincimde her anýmda


gittiðinden beridir hazan geldi mevsimlerime
hüzünlerdesin...

sen gittiðinden beri
bedenim
sahipsiz bir ceset misali
gözlerim boþlukta
ve karanlýk
görmüyorum...

Gözlerim karanlýðýn arasýnda boðulup gidiyor
Etrafýmý ýhlamur kokusu kadar aðýr bir koku sarýyor
Ve duygularým
Sisli bir þehir gibi bulanýk
bir þehrin semtleri gibi daðýnýk

Her semtinde ayrý bir hava
Birinde sevinç birinde coþku
birinde hüzün var...

gözlerim kanlý
içimde yanan bir lav
ve baþým
son seferine çýkacak bir vapur misali
Dumanlý ve telaþlý



Ruhum
sanki
Valizimde senden kalan acýlarla
çok uzak diyarlara gidecekmiþ gibi
tetikte


Ve bedenim
Soðuk ve karanlýk bir mezarla buluþacak gibi
ürkek

Þimdi bir enkaz altýnda kalmýþ
ölmüþ bir insan gibiyim...


ellerimde gelincik kokulu mektubun...
okudukça her satýrýný
her seferinde yeniden ölüyorum yar...
Sosyal Medyada Paylaşın: