Diyorya Ýnsan Beni hep aðlattýlar Ve baðýrdým karanlýða doðru Neredesiniz Umutsuzluða çöktüm birden Nedir nedendir bilinmez Baktým ufka doðru sessizce Hep karanlýk ve yalnýz Zamanmýþ gerçek acý anlýyorum artýk Çöküyorum tekrar Umut arýyorum umutsuzlukta Tek umudum maziye dönmek Orada yaþayýp ve orada ölmek Karanlýðýn içinden tekrar Güneþi görmek
Ama yine aynýsý, tekrarlanýp duruyor
Ey beni yalnýz býrakanlar, Dallarý budanmýþ bir aðaç gibi Ne kolum kaldý ne kanadým
Ve beni yalnýz ayakta tutan Bir can borcum, Ve anýlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
vatan_25065 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.