GECE GAZELHANLIĞI
Gökkuşağı gibi yan yana bulutlar
Gökten üstümüze esen fırtınalar
Esir aldı ruhları vahşi dalgalar
Gözler karanlıkta kalmış gibi ağlar
Deniz fenerinde uzun bir yolculuk
Yolculuk ki başı varlık sonu yokluk,
Kan damlıyor yüreğimden uzun uzun
Sonu gelmiyor dünyadaki sonsuzun
Vuslat kokan güller, baharı görmedi,
Bir demet olsun çiçeklerden dermedi.
Ağlayın ey gözlerim ağlayın artık
Semadan gelmedi bir türlü aydınlık
Dokunduğum her çiçek sararıp soldu
Bastığımız her yer çöller gibi oldu
Elbet bir gün güneş doğacaktır lakin
Nedendir karanlığa duyulan bu kin
Sen ki yeni çağa destanlar yazansın
İnsanları adeta sultan yapansın,
Gel ey bahçemizin bülbül’ü nalanı
Gel yüreğimizin ümit ve dermanı
Bir demet sonsuzluk solurken bedenim
En derin yerdeydi seninle yüreğim
Yüreğimde yalnızlığın hasreti var
O yalnızlık ki sinedeki boşluklar
Bu şehir aldı benden umutlarımı
Ve yavaş yavaş çaldı duygularımı
Zaman bir alev gibi avuçlarımda
Yakıyor yüreğimi dert ocağımda
Elveda gece karanlığına veda
Ağaran ufuklarda tatlı bir seda
Duydukça sedayı serinler içimiz
Aydınlanır, geçmiş ve geleceğimiz
Şimdi açılıyor zulmet perde perde,
Karanlığa ışık tutan insan nerde.
Eserken üstümüze bir bad-ı saba
Merhaba sonsuzluk kervanı merhaba,
andelip
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.