GECE GAZELHANLIÐI
Gökkuþaðý gibi yan yana bulutlar
Gökten üstümüze esen fýrtýnalar
Esir aldý ruhlarý vahþi dalgalar
Gözler karanlýkta kalmýþ gibi aðlar
Deniz fenerinde uzun bir yolculuk
Yolculuk ki baþý varlýk sonu yokluk,
Kan damlýyor yüreðimden uzun uzun
Sonu gelmiyor dünyadaki sonsuzun
Vuslat kokan güller, baharý görmedi,
Bir demet olsun çiçeklerden dermedi.
Aðlayýn ey gözlerim aðlayýn artýk
Semadan gelmedi bir türlü aydýnlýk
Dokunduðum her çiçek sararýp soldu
Bastýðýmýz her yer çöller gibi oldu
Elbet bir gün güneþ doðacaktýr lakin
Nedendir karanlýða duyulan bu kin
Sen ki yeni çaða destanlar yazansýn
Ýnsanlarý adeta sultan yapansýn,
Gel ey bahçemizin bülbül’ü nalaný
Gel yüreðimizin ümit ve dermaný
Bir demet sonsuzluk solurken bedenim
En derin yerdeydi seninle yüreðim
Yüreðimde yalnýzlýðýn hasreti var
O yalnýzlýk ki sinedeki boþluklar
Bu þehir aldý benden umutlarýmý
Ve yavaþ yavaþ çaldý duygularýmý
Zaman bir alev gibi avuçlarýmda
Yakýyor yüreðimi dert ocaðýmda
Elveda gece karanlýðýna veda
Aðaran ufuklarda tatlý bir seda
Duydukça sedayý serinler içimiz
Aydýnlanýr, geçmiþ ve geleceðimiz
Þimdi açýlýyor zulmet perde perde,
Karanlýða ýþýk tutan insan nerde.
Eserken üstümüze bir bad-ý saba
Merhaba sonsuzluk kervaný merhaba,
andelip
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.