þakaklarýnda gecenin, karanlýk doðduðunda ufukta kayboldu mecalsiz siluetler ve evler.... düþümü kestiler.. bakýþlarýmdaydý pus ve esir almýþtý sözlerimi anlamsýz bir sus izdüþümü yaþadýðýmýz hayatýn aslý rüyalarda mahpus
yüreðim "düþ"tü gece vaktiydi yýldýzlar çocuðun gözlerindeydi sona beþ vardý zaman zaman hep peþimdeydi... demir parmaklýk gibiydi hayat anahtarý kimbilir hangi serseri düþüncedeydi
ölürken yüreðim gece,çocuðun ellerinde yanýyordu... söz gelimi hayatlarýn söyleyecek þeyi kalmadýðýnda geliyordu son.. insanlar buna ecel diyordu.... Sosyal Medyada Paylaşın:
hayaletsuvari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.