Gece Geçilen Şehirler Işik Seli Gibidir ....

acilar büyütülerek unutulur sevdigim
yüzünden kopunca bir buzul çiglik
ellerin buz tutmuþ iki yarim þarki olur
ve ben yoksulluk kokulu bir gidiþ birakirim sana

beni adresime sorsun esmer bakiþlarin
dönsen de bulamazsin nasilsa gitsen de

kentlerden sakindigim bekçi duruþlarimi ara
emaresi boldur sokaklarin
sol omuz baþimdaki kokundan yakalanirim
sokul ki geceme avuçlarin islanmasin

saat baþlarini beþ geçer yelkovanin
senle zamansizim amansizim
senle büyük susarim
kendime yenilirim her kavgada
sonra koca agiz bir çocuk olurum
bütün trabzanlardan kayarim
bütün köprülerden sarkarim
yüzüm kente sürülür
içime sesin kaçar
ben seni aglarim

aliþmak ölümdür
sanki hiç ölmedik
tanrinin gögsümüze taktigi bir niþandir ölüm

teneþirlere yatiriliyor þimdi ellerim
sana uzanmaktan yargiliyim

hirçin bir iklimin sir girdabisin
seni anlamak kendine çelmeler takmaktir
ve kendini affetmesidir her seferinde
(bazen beni affedebiliyorum istanbul)

zehir yüklü bir mektup var
dalgakiranlarimda parçali bulutlu durur
sana kent þiirleri biriktirdigim bir gecede
çok eþli bir yagmur baþlar
kentin en dövüþçü çocuklari aglar
bilirim diþarida yagmur varsa
sen içinde agliyorsundur
aglama ki gülmesinler bize
bak sen seviyorsun diye var sonbahar
her mevsim geliþine söz veriyor
saçlarina fisildiyor
saçlarina
bana bir pencere bile açmadigin saçlarina

sensizlige aliþmak bir bozgun agirlamaktir içinde biliyorum
örtülerine unutma beni çiçekleri takiyorum
þimdi yaþama hakkim sana
gel de yagmurumdan iç
seni seviyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın: