dur yolcu !

güneþ’i çalýyorlar düpedüz
gözlerimizin önünde
bir yürek közlemeye ateþ kalmadý
ellerimiz ceplerimizde


hava’yý çalýyorlar göz göre göre
havasýný alamadýklarýmýz
bakalým hangi aðaç haþ iki o verecek bize
çomak sokmasak tekerleklere


topraðý çalýyorlar bile bile
tohum;tanrý’nýn en büyük armaðaný
sinsice bize sunduklarý
merdiven dalýndan þifrelerle


su’yu çalýyorlar kerbela’da kalmýþcasýna
çiðdem; ben alâyým demeyecek
kökleri diplerde meþe’nin
ne diyecek
yayla çadýrýna bel koymuþuz
çapaklar gözlerimizde


bizi çalýyorlar sindire sindire
tavuklar bile gaklarken
hýrsýz kümes tilkilerine
laf’ta sokaklar dolusu kabadayý
parmak kaldýran nerede




spartaküs oynuyor sinemalarda
ceplerimde çekirdek aile






kasým


Sosyal Medyada Paylaşın: