ruhun salyasýndaki tuz kamaþma zamaný yakan ekþiten yaðan çiy gibi basan sýkýntý yüzümün çeyreðini sývazladým ben kendi ruhumun maðarasýna sürülen bir eczacýyým ben anneme cezayým, rahmini kanattým da çýktým gülleri yýrtýn, günleri çözün sarhoþum ey Tanrý’m! yakýlmýþ güller gibi meczubum kýzlar serserileri seviyor diyordu bir film suskun dudaklarýmda uçuklar çýkýyor bu yüzden aþka bir çare düþünüyorum. üzgünüm çýkrýklarla kalbimi zaptedip kuyuya salýyorum geceleri karanlýðýn bildiði birþey var dünya uzunca bir süre ölmediðim bir yerdir dünya baþka birþey, bir yabancý beni alýn buradan yaþadýðým için öldüðümü anlýyorum tenimde bir böcek ve beynimi kavanoza koymam lâzým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Atapay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.