Ne hazin baharsýn sen deli gönül,!
Divanemi yoksa aþýk’mý oldun.?
Gurbette deliye döndürdün beni
Yaþamý unuttuk vay deli GÖNLÜM
Adým adým düþtün gene bilme’din
Bir kerecik YÂR’in sarýp gülme’din
Mutluluðu onun ile sürme’din
Beni el aleme kul ettin GÖNLÜM
Bilmem ki ben sana nettim neyledim !
Ýnan’ký ben sen’den nefret eyledim
Beni el aleme rüsvay eyledin
Bir çakala beni kul ettin GÖNLÜM
Aðaran saçlarým gamlý yaþam’ým
Kos’koca dünya’ya sýðmayan baþ’ým
Zehir ettin bana ekmeðim aþ’ým
Beni hayýrsýza kul ettin GÖNLÜM
Açma yaralarým bülbülü þeyda
YÂR’den ayrý düþen çekermiþ cefa
Razýyým olsa’da sene de ay’da
Daldan dala konma divane GÖNLÜM
Yazdýrdýn DURAK’a böyle haline
Anlada bunlarý gel dön geriye
Bundan sonra sevmek senin neyine ?
Ömrümü tükettin divane GÖNLÜM
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Gönül aðlar kalem yazar
Dertler ben de katar katar
Yüklenmiþ dünya yükünü
Ömür biter azar azar..SANÝYE UZUN...Haným efendiye en kalbi þükranlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.