Hayat denilen bir hiçten ibaret,
Hapsetmiþ kendini olmuþ suret,
Sevgiler olmuþ gönüllerde ibadet,
Yaþarsan görürsün alýrsýn ibret,
Ne kadar yaþamda can yansa da inan,
Günü gelince hepsini görüyor insan,
Belki dünyada edersin feryat figan,
Kimse duymaz sen olursun duyan..
Hayallere dalarak kaybolursun,
Gün geçtikçe bilmeden yorulursun,
Kimse bilme belki sorulursun,
Nefesler kesilir için, için solursun..
Bir tekerlemedir dolanýr dillerine,
Kim ne olmuþ dersin benim neyine,
Yollar kaybolur uðramazsýn semtine,
Fark etmeden dönersin kendi bendine..
Hüzün çekersin unutursun sevinci,
Yitirirsin kaybedersiz azýcýk bilinci,
Kaldýrayým dersin bulamazsýn vinci,
Bilemezsin fani hayat elbet geçici,
Ellerin boðum, boðum olmuþ baðlý,
Yürekler yanýyor olmuþ karlý daðlý,
Hayat yamaçlarý zor çýkýyor ama farklý,
Ömür bitiyor gelecek yaratanda saklý..
Dýþarýsý soðuk ve sifiri olmuþ karanlýk,
Güneþ doðunca bilirsin olur aydýnlýk
Yaþam ister, hayaller olmadý zindanlýk,
Yokluk yaþamaksa sahip olmak varlýk..
Deðiþmez tek þey varsa yaþamda kader,
Ne olacaðý belli deðil, edermiþ heder,
Aðlamalar çoðalmýþ gülecek aný bekler,
Hayat bu nasýl yaþanýrsa öyle gider..
Yürek yarasý onulmaz merhem ister,
Mevla’m güzel günleri bize göster,
gidenler arkalarýndan dualar bekler,
Hepimiz faniyiz hayat bir gün biter..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.