GÜL İLE BÜLBÜL

Bülbül güle gül kardeþ.
Biraz koku ver demiþ.

Gül boynunu bükerek,
Veremem lazým demiþ.

Sen kimin gülüsün ki?
Kokundan mahrum kaldým.

Ben tek senin ugruna.
Sevgilimden ayrýldým.

Ben, böcekler gülüyüm.
Kýrlarýn bülbülüyüm.

Sen aðaç ve gök yari.
Bense toprak gülüyüm.

Ama kokundan bana.
Vermene ne engel var?

Kýrma beni ne olur.
Sen et beni bahtiyar.

Dilim etmek istiyor.
Kalbimdeyse engel var.

Terk ettigin sevgilin.
Aðlýyor diyar,diyar.

Gül kardeþ dinle beni.
Bir þarký söyleyeyim.

Ýzin ver hoþ kokunu.
Ýçime sindireyim.

Ahh bülbül, üzme beni.
Hoþ kokumdan veremem.

Söz verdim sevgiline.
Ve sözümden dönemem.

Haklýsýn galiba gül.
sevgilimden ayrýldým.

Anlamsýz bir tutkuyla.
Kalbinden yaraladým.

Bunu bil ki, ey bülbül.
Benim kokum çok hoþtur.

Yar kokusu yanýnda.
Sanýrsýnki bom boþtur.

En hoþ koku, yardadýr.
Sýrrý yaradandadýr.

Bülbül tez koþ yarine,
Þimdi aðlamaktadýr.

Mis koksada her diyar
Yine de ki yar, yar, yar.

Tüm seven gönülleri.
Þen kýlsýn perverdigar.




Nizamettin UCA
Kars 07.02.1989

Sosyal Medyada Paylaşın: