HOROZDAN KORKAN OĞLAN

Kapý çalýndýðýnda ben belki uyumuþum
Belki azýcýk bahçe dikiyorum bir saksýya
Þimdi yaz bahar ayý, kim kime kanýksýya
Evet, evliyim bir çocukluyum

Hayýnlýðý debreþti miydi bu kedinin
Çolak bir pençe içimi týrmalýyor
Elimi cebime sokuyorum, batýyor
Ucu, paslý bir iðnenin

Kardeþim, tavanda bile o sinsi ayaklarý
Hýrsýzlama bir duyarlýk soluðumu kesen
Gök bile kuþladý ama hanimiþ sen
Yoldukça üredi þeytan týrnaklarý

Hani Ýstanbul’u bu evin, hani zurnabalýðý
Üç pencere ölüsünde bir daracýk Üsküdar
O babacan acýkmýya varýyorum daradar
Sofrada bir tutam çamurlu hindibalýðý

Saframý kabartan birþey var kapý zilinde
Tam o kez yumurtluyor gözümün sinekleri
Hele o ham salýlar, o haziran kökleri
Büyümüþ gibi kendi dizidibinde

Ömründe hiç insan görmedi mi ne
Nedir o kuyulara iðliði, damlara týrmanýðý
Kanamýþ ibiðinden oðlanlarýn ürktüðü
Horozlar eþiniyor zincirleme

Merdivene çömel de bak, cumbaya uzan
Gün battý çivileme
Sen açarsýn kapýyý, daha gelmedi dersin
Yalan mý, her ikindi uðramam eve






Sosyal Medyada Paylaşın: