SONLUDUR AŞK DA
Güzel anýlar biriktirdim senden,
Dudaðýma solgun gülücükler getiren.
Özenle sakladým belleðimde,
Bir yýðýn oldu daha þimdiden.
Nasýl olsa bir sonu olacaktý bu aþkýn,
Bir gün apansýz gerçekleþiveren.
Bir terazinin durgun pirinç kefesine
Pat diye inince kara kiloluk,
Nasýl kalkar havaya birdenbire
Boþa kalan zavallý kefe.
Nasýl titreþir terazi uzun süre,
Denge saðlanýncaya kadar baþka þeylerle.
Anýlarla bozdum o dengeyi ben önce,
Ýkimiz için de yaptým bunu.
Yaþadýðýmýz günlerden biriktirdim sessizce,
bir kefede sana hiç sezdirmeden.
Koyabilirsin kara kiloyu artýk,
Bak, terazi nasýl kolay gelecek dengeye.
Mutluydum yine de ben kendimce
senin girdilerin, çýktýlarým benim
Doðrusu uygundu birbirine,
Yanyana gelince, bir resmi tamamlayan.
Vazgeçilmezdi ellerin sonra,
Yangýnýmdan yorgan döþek kaçýran.
Ama inan sonludur aþk da,
Kovalar sonunu kendi kendinin.
Bana bir uçurum gerek þimdilerde,
Yeterince dik ve derin.
Bir çavlan istiyorum çünkü,
Kýrmak için kristalini hayatýn ve þiirin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.