Özenle boyadým ipliðini sevginin, Gidip de bulamamanýn incinmiþ rengine. Sisi gümüþ bir rüzgarla tepelerden eðirdim, Dokudum yalnýzlýðýn bu serin kumaþýný, Sesime ayrýlýklardan bir gömlek diktim. Ölümü tastamam ezberledim de geldim, Dilimde bu buruk türkü tadýyla Bilmem ki buradan nereye giderim.
Sonunda kendime bir top yangýn edindim, Soluðumla besledim dudaðýmýn ucunda. Ömrümün külüydü savrulan hep ardýmda, Örterek yavaþ yavaþ býraktýðým izleri Yanmýþ bir günün sürüklenen kanatlarýyla. Koþtum, durmadan koþtum o küçük yangýnýmla, Adýmýn çaresiz kýyýlarýnda kendi göðümü bulmaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metin Altıok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.