Bir uçurum, uçurumun kenarýndayým, ötesi görünmeyen bir karanlýk, karanlýðýn adý ben, þehrin kirli elleri ben, uçuruma sürükleniþime tanýklýk eden yine yalnýzca ben, uçurumun beni çaðýrýþý inanýlmaz bir seramoni, gel diyor bir adým daha diyor, hani ilk annemin gözlerindeki samimiyete, sýcaklýða dört elle sarýlýp bir huzurla gülümsersin, hayatýmda ki ikinci samimi çaðrýyý, uçurumun dibindeki o, karanlýktan alýyorum, bir adým daha, hadi artýk gel diyor, bir ben duyuyor, bir ben dinliyorum bu nakaratý, bir gün gelecek adýmla eþ, bu uçurum kenarý çýðlýðý duyulmayan ne yalnýzlar aðýrlayacak......
Metin GÜRSOY--21/05/2012--Kartal/Soðanlýk/ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.