Fukaranın Düşü

Ürperir içim durmadan
Hoþ mu ?
Mayhoþ mu ? Bilemediðim bir heyacanla
Depreþir her kalp atýþýnda sanrý-m


Uzak da olsa
Ya kendisi
Ya meleklerinden biri
Hal-hatýr sormacasýna
Kýrk yýlýn baþý, gönül almacasýna
Olur da bir gün
-Yeðdir, âlemin efendisi-
Geliverirse ziyaretime, Tanrý-m

.

Bir odun daha atmalý sobaya
Bir yeni cam takmalý
Yama da ister, yýrtýk çok perdede
Aziz misafirimiz var, cancaðýzým
En sert kabuklusuyuz acý patlýcanýn
Çalmaz bize kýraðý
Ýþ
Üþütmemeliyiz O’nu bu zemheride
Ki
Alýþsýn ayaðý


Çok þey istemem aslýnda
Yeter bana bu dört duvar
Yok, yok
Hoþ olmasa da aramýz
Gösteririz misafirseverliðimizi
Ve haddimizi de aþmadan
Bitiþik komþumuzu öneririz
Ki
Onun daha çok ihtiyacý var

..

Bilmem neler piþirmeli ?
Ne ikram etmeli ?
Kuzum yok aðýlýmda, kesmeye
Kuyum yok, soðuk sular çekmeye
Bir kuru ekmek, katýðý bir kaç zeytin
Cimrilikten deðil, bilesin
Budur düþen payýmýza
Daðýttýðýn nimetin

...

Sitem mi ? Deðil asla
Bilincindeyim tüm olagelenin
Varoluþ, baþlýbaþýna bir büyük ihsan

Bir arzuhal, nacizane, bu dizeler
Biliyorum
Toz kondurmazsýn kuluna
Lakin
Behimî duygular içinde insan.


****
kutbo
Adana 11.07.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: