Bir enkazýn
En altýnda kalmýþ umutlarým,
Gün ýþýðý görmüyor ama,
Hala nefes alýyor.
Satmýyor ruhunu þeytana,
Meydan okuyor,
Ve hala nefes alýyor...
Ola ki bir düþsün insan,
Ola ki bir düþsün.
Düþsünde o zaman görsün.
Dost diye etrafýnda dolanan akbabalarý,
Melek yüzlü þeytanlarý,
Kulu kendine kul eden kullarý.
Ola ki bir düþsün insan,
Düþsünde görsün o zaman.
Ben seni bir gökkuþaðý’nýn
Masmavi þeridinden kayarken buldum
Ve þimdi ise;
Enkazýn altýnda kalan
Umutlarýmýn yanýna gömüyorum.
Seni umutlarýmýn yanýna,
Kendimi karanlýklara,
Ruhumuda þeytana teslim ediyorum.
Kendimden deðil asla,
Kendimi o taþ kalbinde unuttuðum,senden.
Senden utanýyorum...
Utanýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.