Gözyaşı Irmağının Kıyısında

Kuþlar sessiz, otlar suskun, güneþ karanlýk
Iþýk soðuk, dudaklarýmda bir evvel zaman türküsü
Ýçimde bir orman yanýyor, sular bana küstü
Ýçimde dünya kanýyor, örtün üstümü

"Böyle sürgüne gönderiliyormuþ demek aþklar.
Böyle ölüyormuþ demek insanýn kalbinde insanlar."

Gözyaþý ýrmaðýnýn kýyýsýnda büyüyen
Bir hüzün aðacýnýn son yapraklarý gibiyiz, dökülen
Yalnýz bir rüzgárýn kollarýnda yalnýzlýða sürüklenen
Üstümüzde bir gök, yüreklerimizi kafesleyen

"Böyle sürgüne gönderiliyormuþ demek aþklar.
Böyle ölüyormuþ demek insanýn kalbinde insanlar."







Sosyal Medyada Paylaşın: