Kuşlar sessiz, otlar suskun, güneş karanlık Işık soğuk, dudaklarımda bir evvel zaman türküsü İçimde bir orman yanıyor, sular bana küstü İçimde dünya kanıyor, örtün üstümü
"Böyle sürgüne gönderiliyormuş demek aşklar. Böyle ölüyormuş demek insanın kalbinde insanlar."
Gözyaşı ırmağının kıyısında büyüyen Bir hüzün ağacının son yaprakları gibiyiz, dökülen Yalnız bir rüzgárın kollarında yalnızlığa sürüklenen Üstümüzde bir gök, yüreklerimizi kafesleyen
"Böyle sürgüne gönderiliyormuş demek aşklar. Böyle ölüyormuş demek insanın kalbinde insanlar."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.