Bazen unutulur insan, Geceleyin güneþin battýðý gibi. Korkma, avutulur elbet bu yürek, Onun seni býrakýp gittiði gibi.
Ne gereði var aðlamanýn, Yüreði daðlamanýn, Bir gün sen de gülersin, Acýlarýn yitip, Bittiði gibi...
Kimse mutlu doðmadý ki, Sonradan çektik bunlarý... Sonradan anladýk insanlarýn, Oynadýðý oyunlarý... Kimse bilmezdi önce, Kimse anlamazdý. Hayat zor adamým, Unutma bunlarý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
neyzen_noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.