'DENİZ' DEDİK ÖPÜP BAŞIMIZA KODUK
Ýlk günlerindeki gibi Troya’nýn
Usulca dokundu mor yamaçlarýna
Gül parmaklý þafak Ýda’nýn
Iþýdý sonyaz’ýn gergin karný
Kuytularda ince bir rüzgar
Okþadý küçük mavi çiçeklerini sevdanýn
Sürüp gidiyordu yaþamýn gelgiti
Sürüp gidiyordu doðumlar ölümler
Ardýndan ölümcül sancýlarýn
Sese dönüþtü titreyen çiyler
Baktým gözlerin söylence rengi
Neydi o yumuk avuçlarýnda
Bir giz gibi sýmsýký tuttuðun þey
Görünce dünyamýzý neden aðladýn
Söðütler yaprak döktü sular ürperdi
Ýlk günlerindeki gibi Troya’nýn
Hangi korkularla kim demiþ
Bir kýz doðunca dört duvar sýzlar diye
Sýzlamadý geniþledi duvarlar
Tanelenen baþakla geçmiþten geleceðe
Bakýr taslarla içildi þerbetin
Itýrlar defnelerle ilk çeyizin kondu sandýða
Niþanlandýn yaþama beþik kertmesi
Onarmýþ gibi duvarlarýný kentin
Dayanýklý olsun diye tüm acýlara
Tuzladýk kaya tuzuyla bedenini
Yuduk kýrk bir çeþit ot katýlmýþ sularla
Ve güllerin ve dikenlerin ve kýrlarýn acemisi
Kesilmesin diye dar geçitlerde soluðun
En mavi sözcüklerle seslendik sana
’Deniz’ dedik öpüp baþýmýza koduk tuzu ekmeði
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.