GELME
Kaf daðýnýn ardýnda hayaller
Sýzý sýzý aþk
Soður avuçlardaki sýcaklýk
Yaðmur yaðar geceye, mevsimsiz
Olgunlaþamadý mavi tarlalarýn baþaklarý
Götürdü sel
Toprak kokusu eskisi gibi deðil
Severdim oysa
Yaðmurdan sonraki topraðýn kokusunu
Anarþist ruh yapmýþken devrimini
Yýkmýþken yýkýlmayacak duvarlarý
Aþmýþken tüm engelleri
Ve hissetmezken kaybettiklerinin acýsýný
Döndün davadan...
Ýhanet! Demiyorum yine de
Kal! Olduðun yerde
Mutlu ol olabildiðince
Býrak beni benimle
Yürürüm ben yolumda
Dönmedim ki hiç baþ koyduðum yoldan
Pes ettim sadece
Zaferinin mutluluðunu yaþa
Ama unutma
Umutlarýmý alamadýn ki elimden
Yaþarým!
Tek kiþilik aþkýmý kendimce
Ürperen yüreðim, ayýn soðuk þavkýnda
Güneþi olmayan sabah
Tek yapraðý kalan kuru aðaç
Düþtü topraða, en solgun haliyle
Rüzgar onu da savurdu
Umutlarla birlikte
Hasret þarkýlarý da söylenemiyor artýk
Gelme!
Sakýn gelme!
Kalýn taþ duvarlarla örülmüþtü sanki yüreðin
Yýkamadým!
Ellerinde kazma küreklerle geldin hep
Bitmiþliðin çukurunu kazdýn, gün be gün
Gömmek kalmýþ sadece
Gömme!
Sensiz de yaþar bu aþk
Vuslatý bekler gelmeyeceðini bile bile
Gelme!
Sakýn gelme!
Gelme!
Gelme, demek ne kadar komik
Sen hiç bana gelmedin ki...
Sadece seni delice sevmemi sevdin...
Hiç benim olmadýn ki…
Bense sadece senindim…
kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.