Çok yavaþlattýnýz
etin üzerinden geçiyor zaman
eksik papuçlu kaldýrýmlarýn arasýnda çürüttük her kuyuyu
ve bir yanýmýz tütün oldu dudaklarýnda
eridik...
duvar duvar üzerine
hep amortiler yakaladýk
þans tutmadý bizi
tutunamadýk
dalýnca nevruz karanlýk
ateþler yaktýk mektepler önüne
kayýk kayýk böldük suyu
terini yýrtmadan...
tarçýn kokularý arasýnda vururdu güneþ saçlarýma
düþerdi her çocuk gözümden
kirpiklerimi parçalayana dek bakardým
kirpiklerim kanayana kadar kanatýrdým annemi
sonra hiç birþey olmamýþ gibi suspus olur kent
usul usul eve yollardý bizi
nefesini tutmayý bilmeyen þiirler
süsledi okul tahtalarýný
ayýrt etmek zor deðildi beni
ayna da titrer görüntüm
kendine bakmayý unutup, utanýp...
hiç tanýmadým þu dakikanýn kundakçýsýný
susup
pasaklý ayaklarýmý leðende yuvarlamayý tercih ettim
oysa,
þimdi sen olsan
buradan çamur yerine gümüþ akar mýydý anne ?
13/10/07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.