Bu sensizliðe mahkum olan benliðim
Yokluðunu kusuyor gittiðinden beri arkandan
Kalbim sevgiye aç bir o kadar da iþtahsýz
Caný sen çekiyor ama artýk sen, ona imkansýz
Sen mi benden gitmedin
Ben mi senden gidemiyorum bilmiyorum
Yokluðunun korkusu sinmiþ hayatýma
Her gün sensizliðin kenarýnda uyanýyorum
Senden sonra doðan güneþi hiç üzerime alýnmadým
Ýlk ýþýðýnda bana tahsil ettiðin karanlýkta batýrdým
Þimdi karanlýk þehirlerde,
Olmadýðýný bile bile seni arýyorum
Tanýmadýðým sokaklara anlatýyorum eþgalini
Ben gibi herkes bihaber aldýðýn nefesten
Verdiðim nefeste rüzgara haykýrýyorum içimdeki sen isteðini
Kim bilir belki duyarsýn, içini ürperten bir esintiden
Ne sana gelebiliyorum
Ne de senden gidebiliyorum
Geceleri yokluðunun koynunda, seninle uyuyorum
Seni sana anlatýp kendimle dertleþiyorum
Bir yalnýzlýk fýrýnýnda,
Piþtikçe sen kokuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.