kadýn oynaþýrken bedeni kaybettim ben kendimi öyle takýldýki gözlerim oynak kývrýmlý kalçalara üzerinde ince zarif bir elbise gözler alevli ateþli gögüsler dik isyan etmiþ elbiseye hafiften aþaðý doðru süzsen mini elbise sütün gibi bacaklar bunu bütünleyen kývrýmlý kalçalar davet þehvete kýrmýzý dudaklar usulca yaklaþtým dokundum önce dudakalrýna sonra gögsüne hafiften pembeleþti yanaðý titredi ürperdi dokunca kalçasýna kendini koyverdi musumiyet yoktu baþtan sanýrsýnki heryer taþtan yakarken teni kavurur çöl gibi bedeni usulca öptüm bedenini titreken teni dorukta zevkten iniltiler isyanda birleþtik bir çaðlayan gibi ayný anda sarsýldýk saðanak gibi döküldük kanala
kadýn mutluydu can cananda vermiþ canýný ve ruhunu kendi rýzasýyla arzusunun peþine takýlmýþ ve dedi kadýnlýðýmý hissettim saðol beni bana tattýrdýn mutluluktan kahrol haydi bu gece bitti unut dedi gitti baþka limanlara demir attý düþerze arzunun limanýna yolun çaldýr birkez telefonu beni bulun öyle kaldý aklýmda bu çýlgýn kadýn o an yaþadý adýný bile sormadým s
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaanaybüke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.