Zâman Rüzgâr!
Zâman Rüzgâr!
Neyimiz var, nemiz doðru?
Sermâyemiz, falan filân!
Dillerimiz, zülme çaðrý;
Bu bizdeki, nasýl plân?
Lâfla olmaz, öyle kemâl,
Hedefimiz, cennet, cemâl,
Hani imân, hani amel?
Âkýbet ki, bulur belân!
Çok yaþadýn, hadi seksen!
Üç-beþ daha, burnun sýksan!
Boþtur, hayýr iþte yoksan;
Baþlar Sin’de, sonsuz çilen!
Tamam þimdi, seksen yýl ân!
Ne var sýksan, nefsi Yýlan!
Korksun senden, olsun yýlan;
Onu yýkar, imân dolan!
Hele gel ki, azcýk düþün,
Sonu, nere varýr iþin?
Faydasý yok, zâr’ýn yaþ’ýn;
Gayret et ol, nefsin güden!
Ozan Ýlo, zâman rüzgâr,
Vakit uçtu, süre çok dar,
Aðla, yalvar, divâna dur;
Amel olsun, önden giden!
28.10.2007/22.11
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.