SEVGİLİM

ne gelenleri unuttum nede gidenleri...
ne aþklarý ne de vedalarý...
unutmadým verdiðim sözlerin hiç birini...
günlükler taþtý kalbimin sayfalarýndan...
kan olup aktý gözyaþlarýmdan...
yokluðundu beni umutsuzluklara iten...
ben sahipli sen sahiplenmeli yada sen sahipli ben sahibeli...
köle gibi bir hayatýn koynunda yaþarken...
vazgeçilmesi imkansýz olan çocuk sevdalarýnda kaldýk...
gömdük gençliðimizi...
herkez yaþasýn hayat görevimiz sona ersin...
o zaman ölüm korkusu düþünce kalplerimize...
beraber uyuyacaðýz sevgilim...
senin sevgi dolu gözlerinde buluþucak uyanan gözlerim her sabah...
dünyaya birlikte veda edeceðiz sevgilim...
unutmadým ben sende biliyorum...
ayný dudaklarda yaþamayý...
ama vazgeçemedik baþkalarý için yaþamaktan...
sevdiklerimizi üzmeye kýyamadýk...
en çok kendi acýlarýmýzdan korktuk...
ama þimdi acý dolu içim...
hergünümden piþmaným artýk...
hep yokluðunun hayalinde yaþadým günleri...
her günüm piþman yaþamaktan...
sensiz napabilirdim ki...
çaresiz gönlüm baþka sevdalarýnkucaðýnda kaldý...
suskun dilim hayata devam etmeye çalýþtý...
yalan kalbim yalan dünyam...
yalan ben...
gidecek yolum kalmadý....
taþlýk yollarda ayaklarým kan içinde kaldý...
çaresizce düþüp kaldým...
bekliyorum kucaðýna alýp beni götüreceksin bir gün...
dermaným yok...acým çok...sen anlarsýn bir beni..
affet sevgili...hatalarým sensizlik sebebi..
býrakma ellerimi derken...gittin sen benden...
bekle derken bekleme derken...inanmadým ben hiç sana...
ne sen bensiz ne ben sensiz...
nefes almak imkansýz ki sevgili...
nereye kadar umutsuz aþkýn...
gün gibi gelir geçer heyecanlar...
ama kalýr akýlda...kavuþtuysa aþýklar...
ben hep vardým senin gibi...
aklýna düþtüðüm gündü...aklýma düþüþün...
ve kalbime girdiðin gündü...kalbine ilk adýmlarým...
ne ben farkýndaydým ne sen...
sonsuz yoldu...geleceðe kurulan hayalerimiz ...
sözlerimiz bizi unutturamadý bize...
anýlar dün gibi gözlerimde...
yanaklarým yine pembeleþsin diye
güzel sýrlar bekliyorum msj baþlýklarýnda...
ama ne benim izim ne senin izin görünmüyor sayfalarda...
kalan umutlar gelecek hayaller
hep sýðýnaðým oldu acýlardan kaçýþlarýmda...
yanýmda ki siyah gömlekli adam...
göklerdeki evimizin anahtarýný
hiç (hayal etmekten )kaybetmedim ki ben...




01.03.2012...dilek
Sosyal Medyada Paylaşın: