Çocukluðumdan bu yana nefes nefese kalarak koþtuðum geleceðim bu muydu...?
Önce aðlayan gözlerini gördüm, Sonra yalnýz kalmayý annemden,
Oysa küçükken büyümek için çaba harcardým, Sonra gençliðimde hayat telaþýna düþtüm, Büyüdüm ama, Nefes nefese kalarak geldiðim yer burasýmýydý ....?
Hayatýn acýmasýzlýðýný öðretmemiþlerdi bana Hayat çocukken neden hep gülerek bakar insana, Yada çocuk olduðun içinmi hep mutlusundur, Hani derler ya Ah yeniden çocuk olsam, dizimdeki yaramý en büyük acým sansam Öðle deðilmiþ iþte en büyük yaran içinde açýlanmýþ ........
Zaman güller sunmazmýþ her kese Kimine güllerini sunarken Kimine o güllerin dikenini temizlemeyi ... Alýþmak mý gerekir ,bunca olanlara Yada mutlu olmak için kadere boyunmu eðmeli..........?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arnazdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.