O öksüz mahallemin eski yaralarýnda Arýyordum maziyi yoklayýp sokak sokak Her gördüðüm duvarýn kerpiç aralarýnda Bizden sinmiþ bir parça korunmuþtur muhakkak ....................Hasretle bakýyordum
Üç beþ kiþi deðildik sadece iki kiþi Sabah, akþam orada buluþarak oynardýk Kocamýþ dut aðacý gölgesinde sekiþi Seyrederken hayalen ikimiz de kaynardýk ....................Maziye akýyordum
Geniþçe bir meydanýn yanýndan geçerdi çay Ayak bileklerimde cýlýz ama berrak su Ýçinde gezinirken bazan çekerdik halay Hiç aklýmdan çýkmýyor o günlerin coþkusu ....................Ruhumu yýkýyordum
Desem ki; içimdeki bu çocuk neden cevval Desem ki; bunca hüzün yaþamak akla zarar Gurbette oruç tuttum gelmeyince hiç þevval Nemlenmiþ duvar gibi ruhumu keder sarar ....................Sabra mýh çakýyordum
NÝLÜFER SARP__________4.MAYIS.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.