her akþam vurulur
sevinçlerim en deli yanýndan
sen güneþi uyandýrmadan git
ardýndan küllerini yeniden yakarým...
bu son dokunuþum yokluðuna
denize daldýrýlmýþ yýldýzlar kadar hüzün kokar avuçlarým...
toprak saçýlmýþ mavilerim çamur
yaðarken üzerime bir kaç yetim arsýz söz
kan oturmuþ göz bebeklerimde çürük artýðý küf...
bu kentin adý yok
taþ kaldýrýmlarý kimsesiz izbeler gibi künyesi yok
ayaz renkli güvercinleri tunca kesmiþ gökyüzünü terketmiþ...
ellerim hüzün kokuyor
bu þehre ne oluyor
ben yaðýyorum bardaktan boþanýrcasýna
o sokak sokak ýslanýyor iliklerine kadar
ben yaðdýkca bu kent bebek kokuyor...
sen git...
yalan olsun öykümüz yaþanmamýþ
hiç olmamýþ gibi git...
masalý oluruz bu þehrin
bir varmýþý ben yokmuþu sen olursun
eylül çocuklarýnýn hüzün bulaþmýþ hatýrýnda...
belki
annelerin dilinde türkü tadýnda ninni oluruz
günahsýz sabi rüyalarda
yapraklarý savrulmuþ çýnar gölgesinde köþe kapmaca oynarýz...
sen git ben ölürüm sensiz
bu kentin masalý oluruz varmýþý ben yokmuþu sen...
HasanODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.