Sen ben davasýna düþüp, uyuttuk biz bizi
Tüm dünyaya rezil, rüsva ettik kendimizi
ilim irfanla giydirecektik, oysa bireyimizi
Soyup soytarýya çevirdik, olgun neferimizi
Ne örf adetle itaat býraktýk, nede edebimizi
Ölümü unuttuk, düþünmedik son nefesimizi
Parsel parsel düzenlerken, yaþam süremizi...
Hani aile idi, hani mahremiyet denirdi
içimizdeki o güruh, semirdikçe semirdi
Riya kibir toplumu, kemirdikçe kemirdi
Benlikten bir parýltý, azýcýk bir beklenti
Erittik ne varsa, yok ettik o da tükendi
Çember oluþtururduk, yer sofrasýnda
Halka olur çöreklenirdik, biz bakýr tasa
Allah ne verdiyse, acý soðanla pýrasa
Alel acele yumuldukça, ayranla piyaza
Sonra el açar hamd ile, dururduk niyaza
Söz etsemde her dem, üstüne basa basa
Davet edip buyur gel dedik, hýrsla ihtirasa
Þükür kanaat da ne, gerek yok aðýtla yasa
Onlarý çoktan unuttuk, burasý böyle piyasa...
Bir kartal pençesi misali, alýp koparýp o yüreði
Kaldýrýp arþa havaya, kýzýllýðýyla damlarken içi
Bilemedim çözemedim, tümden ben bu gidiþi
Ne eri belli nede ötekisi, sahi kim hangisi diþi
Becerip baþaramadým, sen ki bilirsin niyetimi
Çýkardým yerinden kirlendi, bak þu gönül deneni
Koruyamadým verdiðin saf ruhu, naçizane bedeni
Utanarak uzatýp, al derim ey mevlam, al emanetini...
Gururlu yaþadýk günü, öyle süsledik þu yaþamý
Karamsarlýk kararttý, þimdi onursuzluk akþamý
Ana süt verip, baðrýna bastýkça caným paþamý
Nice ebeveynler soruyor, bunca emeðim boþamý
Kýsmet hangisine, kurdamý bu nasip, acep kuþamý
Bir yaný tereddüt, hakka mý tapacak, yoksa aþamý...
Kimi yüzüp durdukça, hülyalar dünyasýnda
Boðulmaya az kaldý, ýssýz derya ortasýnda
Karýnca dahi sessizce, ilerlerken sýrasýnda
Bazýsý çekiliþte oyunda, kaderin kurasýnda
Herkes huzuru istesede, evinde yuvasýnda
Kimi kalkýp kurt besliyor, kuzularýn obasýnda
Nitelik arayýp dursakta, biz adamýn hasýnda
El bel dil denen þey, bilmem kaçýn rüyasýnda...
Ak güvercinler beslerim ben, onca savaþa inat
Kartalda kim oluyor, gerecekmiþ bana kol kanat
Düzen oldu bittiler zamaný, ooh ye iç, yan gel yat
Tuzum kuru cinsinden kiþi, ne ederse etsin zevat
Mahmuzla þaha kalkmalý, at olmalý bineðim, benim at
Adeta uçmalý, esip hýþým gibi gitmeli, tamda son surat
iþte umut özlem, iþte gönlümde yatan, en büyük CiHAT...!!!
GURBETTEN BiR CAN / GiZEMLiKARTAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.