Bir filmin son sahnesindeyim Döküldü tüm sahneler Yetim kaldý umutlarým Ýhanet etti kaderim
Kavruldum ateþimde Yanýp savruldum Sevaplarýmdan arýndým Yüklendim tüm günahlarýmý
Hançerler vurulur Her gün baðrýma Hançeri tutan eller En yakýnlarým
Yalnýzlýðým sokak lambasý Umutlarýmý alan karanlýk geceler Ýdamýmý vermiþ kaderim kendince Düþer bedenim toz toprak içinde
Bu film baþlarken Bu dünyaya gelirken Sahne ömrüm Figüran benliðim
Baþ rolde kaderim Yönetmen nefsim Geriye kalanlar sadece kederim Boþ geçmedi hiç bir karesi
Kaderden yediðim tokatlarýn Artýk son sahnesi Dilim lâl gözlerim kör Ölüm gel de bitir bu filmi
Vuku bulur mu hazana dönmüþ ömrüm Yoksa aciz mi kalýr nefes alan benliðim Tut ki benliðim zindan nefesim tek mahkum Tut ki içerimde zehir zemberek savaþlar
Kopardým son þeritleri Sildim kaderimde ki sahneleri Ýçtim yalnýzlýðýn zehrini Ölüyorum iþte kapatýn perdeleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
gevdan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.