Ne dað vardý ne de bir bulut. Bozkýrýn üstünde hain bir pusu, Fecre yakýn ölüm sessizliði. Zifiri bir gecede çakal sesleri, Ölüme saf durulan bozkýrda Gözler yýldýz yýldýz kan renginde. Düþman amansýz, hayasýz. Yürekler baðlanmýþ müjdeli þehadete
Pençeleri kýlýç, belleri ince Bakýþlarý delice. Kurtlara saldýrmada; Hesapsýz düþmanlar bir arada
Karýndaþ iki boz yeleliydiler Bir uluma, bir haykýrýþ. “Atýl!” diye bir ses. Yiðit kurtlar atýlgan, “Haydi düþman üstüne!” Ölüme selam, kurtlar en önde
Bir ses, “Atýl kurt!” Kaný donduran Düþmaný korkutan Kalplere dem vuran Bileklere kan diþe diþ, kana kan Cana can
Yara üstüne yara, Kan revan bozkýr Kaný yýkýyordu ay Yýlmak yok, Yýlmazlar var;
Ýnletiyor bozkýrýn ölüm renkli çiçeklerini Çakallardan gelen ses “Geliyor geliyor!” Kaçmaktý bundan sonra tüm heves Bozkýrda iki deli kurt Aman vermedi, vermekte yok. Pençeleri kýlýç, belleri ince Bakýþlarý delice Karýndaþ iki kurt Uçsuz bucaksýz bozkýrýn hakimi…. . . . . ÇIRAK
CHEROKE’YE... Sosyal Medyada Paylaşın:
edebiyatciCASH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.